Gitmek istemediğin bir toplantı, kuru temizlemeden almayı unuttuğun ceketin, kapıya koymaya üşendiğin çöpün, özene bezene yaptığın dolmalarının buzdolabında kokuşması, işe gitmek için kalkman gerekirken hala yatakta gözlerini açamıyor olman, belki de sadece ilk 20 sayfası okunmuş kitaplar, her yeri kuş pisliği olmuş araban ve önünde bir sürü yapılacakların olduğu bir liste. Bu liste her gün yenileriyle daha da uzuyor ve daha da artıyor ve aslında yapamıyorsun. Yapamıyorsun; çünkü bu toplantı önemli, ama sana yaramaz. Kuru temizlemeye gitmeyi unuttun çünkü bugün işte çok yorulmuştun, çöpü kapıya koymaya üşendin çünkü nasılsa yarın da koyarsın, sabah gözlerini açamıyorsun ama acaba biraz hasta mı oluyorsun. Ee tabii yarım yarım kalacaktı o kitaplar, çünkü hiçbiri seni sarmadı... Liste uzar gider, bahaneler bahaneler bahaneler.....
Niye böylesin?
Çünkü için sıkılıyor hevesin yok, için buruk. Hassassın... ve yapmak zorunda oldukların ağır geliyor hem de çok ağır geliyor. Öte yanda yapmak istediklerin! Gözümde canlandı koskoca mazi şarkısındaki gibi hüzünle seni bekliyorlar. Ama yapmak istediklerinin önünde hep engeller, hayatın zorlukları, bir türlü denklenemeyen bütçeler, zorunluluklar, senden önce gelen bir sürü insan... Sen? Nerdesin? Muhtemelen bilmiyorsun!
Hayat o kadar kısa ki. Varsın ve yaşıyorsun.... nasıl kullanacağına senin karar verdiğin bir hayatın var, üstelik sevinçlerin mutlulukların da var, her günün her anın her dakikanın ağlamakla geçmiyor ki çözümsüz de değil. Bir düşün geçmişte imkansız diye düşündüğün ama sonrasında bir şekilde çözülmüş, kaç tane derdin vardı. Ya ne kadar zor olsa da başardıkların. Öte yanda keşkelerin.
Hemşire Bronnie Ware ölmek üzere olan hastaların son dönemlerine refakat ettiği 8 yıl içinde yaşadıklarını anlatan bir kitap yazmış (Kitabın adı: The Top Five Regrets of Dying). Hemşire Ware bu 8 yıl boyunca insanların keşkelerinin 5 konuda olduklarını fark etmiş. Bu 5 konu ne miymiş? İnsanların “en keşke”leri:
Keşke kendi hayatımı yaşama cesaretini gösterebilseydim. Keşke o kadar çok çalışmasaydım. Keşke duygularımı açıklama cesareti gösterebilseydim. Keşke arkadaşlarımla daha fazla görüşseydim. Keşke daha mutlu olmama izin verseydim.
Ne dersin? Hayat ertelemek için çok mu uzun? Ve keşkelerle yaşanacak kadar mı değersiz?